INDICE DETTAGLIATO
| Licentia romana | p. 2nn |
| Approbatio et licentia parisiensis | p. 2nn |
| Epistola dedicatoria cardinali Richeliaeo | p. 3nn |
| Index capitum | p. 7nn |
| Index libri primi | p. 7nn |
| Index libri secundi | p. 8nn |
| Index libri tertii | p. 10nn |
| Index libri quarti, qui est de magia | p. 11nn |
| Index paragraphorum defensionis libri de sensu rerum | p. 13nn |
| Extract du privilege du Roy | p. 15nn |
| Typographus ad lectorem | p. 16nn |
| Liber primus | p. 1 |
| Cap. I. Quicquid est in effectibus esse et in causis: ideoque elementa ac mundum sentire | p. 1 |
| Cap. II. Argumenta nulla contra primam propositionem militare | p. 2 |
| Cap. III. Perperam a Lucretio sensum rebus auferri; peius a Galeno et quid hac de re sapientiores senserint | p. 5 |
| Cap. IV. Sensum esse perceptionem passionis cum discursi rei existentis actu; et non potentiae purae informationem; eiusque differentia | p. 8 |
| Cap. V. Ex actionibus, passionibusque entium, omnia sentire ostenditur, ac sine sensu mundum esse chaos; nec generationem nec corruptionem fieri | p. 9 |
| Cap. VI. Rerum operationes, in quibus ipsarum manifestatur sensus, non a Deo, nec ab angelis, nec ab anima mundi, nec ab intellectu agente ut alii opinantur, sed ab ipsis formis naturalibus at: non sine Deo fieri | p. 11 |
| Cap. VII. Instinctum esse impulsum sentientis naturae, et qui instinctu res agi ponunt, sensu ponant oportere | p. 14 |
| Cap. VIII. Quacunque accidentia ab instinctu fiunt, effectus esse sensus partium, totiusque mundi | p. 17 |
| Appendix | p. 19 |
| Cap. IX. Cuncta entia abhorrere vacuum: ergo sentire, mutuoque gaudere contactu, mundumque animal esse | p. 22 |
| Caput X. Dari vacuum violenter, non naturaliter et sensum rerum comprobari contra Aristotelem utrinque | p. 23 |
| Cap. XI. Omnem naturam sentire, si vacuum prohibet, contra Peripateticos | p. 24 |
| Cap. XII. Spatio sensum attractivum inesse, ac potius a rebus amari quam odio haberi | p. 25 |
| Cap. XIII. Mundum esse animal mortale, et quid extra ipsum esse queat | p. 27 |
| Liber secundus | p. 30 |
| Cap. I. Quae et quomodo dicenda remanent | p. 30 |
| Cap. II. De sensu materiei | p. 30 |
| Cap. III. Neque animam, neque sensum, neque formam ullam de materiae sinu educi, sed ab agentibus effundi causis | p. 33 |
| Cap. IV. Ex fabrica et origine animalis, animan esse spiritum tenuem, calidum, mobilem, aptum pati, proptereaque sentire | p. 34 |
| Cap. V. Spontaneas generationes, earumque eventus idem ostendere | p. 36 |
| Cap. VI. Stulte Aristotelem generantis motioni, animae productionem et corporis fabricam committtere | p. 38 |
| Cap. VII. Mortem, aliasque passiones animalis idem declarare | p. 39 |
| Cap. VIII. Entia omnia ab igne motum habere, animamque motivam esse spiritum calidum | p. 42 |
| Cap. IX. Eundem spiritum esse animam cognoscentem irascibilem, et concupiscibilem, et motricem, contra Galenum | p. 44 |
| Cap. X. Ex concoctione, nutritione, augmento et decremento, spiritum esse animam: operarique ut principale agens,, nec posse ab anima regi, nisi ipse sentiat perceptum | p. 49 |
| Cap. XI. Diversos modos sentiendi significandique, ostendere unicum sensum in omni re | p. 51 |
| Cap. XII. Omnes sensus esse tactus: at sensoria et sentiendi modos differre | p. 54 |
| Cap. XIII. Ossa, pilos, nervos, sanguinem et spiritum, omnes sentire contra Aristotelem | p. 58 |
| Cap. XIV. Positio Aristotelicorum de sensu, sensoriis, et sensatione | p. 61 |
| Cap. XV. Non fieri sensationem informatione, nec perfectiva tantum passione, nec extare sensum agentem, nec sensum esse puram potentiam incorpoream, sed ens passibile eorum quae non est, et sentiri mutatione modica et argumento | p. 62 |
| Cap. XVI. Si sensus esset potentia passiva incorporea indivisibilis, non posset nisi semel sentire, nec multa, nec contraria simul, nec simulachra eorum, sed corpori tenui mobilique haec omnia convenire | p. 67 |
| Cap. XVII. In diversis sensoriis, non potentias diversas informatrices, sed unum eundem spiritum corporeum sentire et conferre obiecta, quia idem obambulat omnia organa: et non dari sensum communem, ut Aristoteles scribit | p. 69 |
| Cap. XVIII. Animam non esse corporis formam, sed dominam et accolam substantialiter unitam: excepta mente humana | p. 71 |
| Cap. XIX. Peripateticos ex una anima indivisibili plures partes efficere, aut animas, aut facultates, differentes | p. 73 |
| Cap. XX. Memoriam in sentiente spiritu reponendam, eundemque sentire et recordari | p. 75 |
| Cap. XXI. Eandem animam sentientem et memorativam esse imaginativam, et discursivam | p. 77 |
| Cap. XXII. Sensum, intellectumque, Aristoteli notum, esse idem; et universale ab utrisque et particulare cognosci; nec ulla ratione sua Aristoteli ponendum esse intellectum incorporeum separatum et immortalem | p. 79 |
| Cap. XXIII. Esse in brutis sensum, memoriam, disciplinam, discursum et intellectum universalis, sed non divinorum sicut in homine: qui praestat eis etiam in omnibus actibus et quare | p. 83 |
| Cap. XXIV. De anima humana sententiae variae | p. 86 |
| Cap. XXV. De immortalitate ac divinitate hominis, eiusque summo bono | p. 87 |
| Cap. XXVI. Praeparatio ad immortalitatem animi lucidandam. Omnia entia esse et operari tanquam instrumenta primae sapientiae, summumque bonum esse in aeternitatem conservari, omniaque hoc appetere, et suo consequi modo | p. 93 |
| Cap. XXVII. Ex imitatione Auctoris naturae, cognoscitur homo illi convenire | p. 97 |
| Cap. XXVIII. Respondetur Pythagoricis, aliisque opinantibus de anima humana | p. 99 |
| Cap. XXIX. Responsio et epilogus operationum demonstrantium hominis immortalitatem, ac divinitatem | p. 101 |
| Cap. XXX. Sensum esse cognitionem veram, abditam vel additam, memoriam languidam, discursum extraneum, intelligentiam remotam, omnesque communes esse menti humanae ac spiritui, ipsamque huius esse formam et immortalitatem; respondeturque argumentis praecedentibus contra eius immortalitatem | p. 103 |
| Cap. XXXI. De oblivione et deceptione mentis, et vitiis et virtutibus, et physionomia | p. 111 |
| Cap. XXXII. Num anima mundi existat | p. 113 |
| Liber tertius | p. 116 |
| Cap. I. Coelum, stellasque, ignis natura constare, ac sentire | p. 116 |
| Cap. II. Coelum stellasque motu regulari, irregularique a propria virtute sensitiva conservationis propriae gratiae ferri omnes singulasque | p. 118 |
| Cap. III. Coelum propria virtute moveri, stellasque a seipsis intra coelum, ac fortasse angelicas mentes illis inditas esse, ad actus, etc. | p. 121 |
| Cap. IV. De stellarum sensu, et accolis earum, et cur celantur nobis | p. 122 |
| Cap. V. De sensu lucis et ignis et tenebrarum et frigoris et terrae | p. 124 |
| Cap. VI. De sensu aeris, et ventorum, sensui spiritus animalis consimili | p. 127 |
| Cap. VII. Aerem esse spiritum communem, et deferre scientiam spirituum animalibus inclusorum ab altero in alterum | p. 128 |
| Cap. VIII. De prophetia animalium, et hominum, et exipsarum differentia hominis divinitatem agnosci | p. 130 |
| Cap. IX. Aerem affici rebus praesentibus futurisque, atque nobis communicare | p. 131 |
| Cap. X. De sagacitate melancholicorum purorum et impurorum; et de daemonoplexia, et consensu aeris nobiscum | p. 135 |
| Cap. XI. Prophetiam naturalem in spiritu, supernaturalem in mente fieri, et perperam ab Aristotele et Galeno confundi; et de sybillis et pythonicis | p. 138 |
| Cap. XII. Omnes aquas, liquoresque sentire, et de sympathia et antipathia ipsorum | p. 141 |
| Cap. XIII. De sensu lapidum et metallorum, et de amicitia et odio | p. 145 |
| Cap. XIV. De plantarum sensu, sympathia et antipathia mutua et alias ad res | p. 147 |
| Appendix. De remora detinente navim | p. 151 |
| Liber quartus. Qui est de magia | p. 152 |
| Cap. I. De magia in communi, eiusque divisione | p. 152 |
| Cap. II. Ad magiam coelestem requiri amicitiam Dei et fidem, et quomodo, et qualem, et in quibus, unde miracula fiant supra naturam | p. 154 |
| Cap. III. Miracula facta absque Deo, non vere esse miracula, sed naturalis magiae opera, aut Diaboli, aut astutiae imperitos ludificantis | p. 158 |
| Cap. IV. Miracula circulatorum ludos esse astutia confictos, multamque sapientiam continere: et discrimen inter vera apparentiaque miracula | p. 162 |
| Cap. V. De magia Diaboli silendum esse, et aemulam esse divinae, et naturae viribus occultis inniti | p. 164 |
| Cap. VI. Scientias artesque omnes naturali magiae servire, sed quasdam magis | p. 165 |
| Cap. VII. De naturalibus affectibus, quos movet magus, ut perficiat opus suum | p. 166 |
| Cap. VIII. Magia naturalis ad prolatandam et breviandam vitam in universali | p. 167 |
| Cap. IX. In cadaveribus sensum reperiri, et de putredine | p. 173 |
| Cap. X. In rebus diu consumptis remanere sensum antecedentem, et recentem; experimenta mirifica ad magiam | p. 175 |
| Cap. XI. Non modo remanere sensum absente aut consumpto sentiente, unde deciditur: sed etiam multiplicari et alia in se convertere: comprobatur in morsu Appulae Araneae, et canis rabidi, aperiturque mirabilis quaedam latens magia, nulli hucusque nota | p. 177 |
| Cap. XII. In lege leprae Moysem docere sensum affectumque communicari et multiplicari in res dissimillimas et distantes, consensumque comprobare | p. 184 |
| Cap. XIII. Universales canones ad inveniendam introductionem et immutationem affectuum | p. 186 |
| Cap. XIV. Canones, quibus animalia, plantae et mineralia ad magicum usum applicantur | p. 187 |
| Cap. XV. Ex oculis manare vim immutativam, et per consensum activam | p. 190 |
| Cap. XVI. Mirificas apparentias per artem fieri, utente [utentem] natura in visione | p. 191 |
| Appendix. | p. 194 |
| Cap. XVII. Sonos qua motus et qua signa vim magicam mirificam certamque continere | p. 195 |
| Cap. XVIII [XVII]. Verba vim in absentes res habere; sed saepe daemones dolose intervenire | p. 198 |
| Cap. XIX. Magia ad generationem | p. 201 |
| Appendix ad cap. 19 in quarto libro | p. 217 |
| Cap. XX. Necessariam mago optimo astrologiam esse, et de eius virtute, veritate, et usu | p. 219 |
| Epilogus. De sensu universi | p. 228 |
| Defensio libri sui De sensu rerum | |
|---|---|
| Index paragraphorum defensionis libri de sensu rerum | p. 13nn |
| Typographus ad lectorem | p. 16nn |
| Primum assertum, ex Apostolo et Bernardo | p. 3 |
| Secundum assertum, ex D. Augustino et D. Thoma | p. 4 |
| Tertium assertum ex D. Augustino | p. 6 |
| Assertum quartum, ex SS. Augustino et Thoma | p. 7 |
| Assertum quintum | p. 7 |
| Prima ratio pro sensu rerum ex animatione brutorum | p. 9 |
| Secunda ratio, ex communis usus in animalibus, et elementi exercitio: I. Ex conservatione | p. 13 |
| Tertia ratio ex animatorum cum elementis similitudine in motu | p. 15 |
| Quarta ratio ex generatione et corruptione | p. 16 |
| Quinta ratio ex fuga vacui, eiusque aversatione | p. 17 |
| Sexta ratio ex appetitivo, et potestativo, concessis concludens dari etiam sensitivum in rebus | p. 17 |
| Septima ratio, ex perfectione | p. 18 |
| Octava ratio, ex spontanea rerum distinctione per motum spontaneum | p. 18 |
| Nona inductive ex sensu elementatorum et sympathia et antipathia rerum | p. 18 |
| Ratio decima, ex sensu principiorum activorum | p. 20 |
| Secunda phalanx probationum, ex auctoritate magnorum philosophorum | p. 20 |
| Tertia phalanx probationum ex argumentatione theologica | p. 27 |
| Prima probatio, ex imagine vel vestigio Sanctae Trinitatis in cunctis rebus | p. 27 |
| Secunda probatio ex trinis obiectis primalitatum, unitis facultatibus | p. 30 |
| Tertia probatio ex amore entis | p. 30 |
| Quarta ex rerum bonitate intrinsecus amata ergo praenota amantibus, ergo etc. | p. 32 |
| Quinta ex vita omnium communi, et privata | p. 32 |
| Sextum ex eo, quod mundus est Dei statua, et simulacrum | p. 33 |
| Ratio septima ex testimonio Divinitatis in rebus, et S. Theologia firmitate | p. 33 |
| Confirmatio argumenti ex eo, quod Deus est ita in omnibus potenter, sapienter, et amorose, ut omnia videantur quibusdam literatis Deus; ideoque oportere participium primalitatum rebus concedere | p. 35 |
| Ratio octava, ex animatorum particularium sensu, iuxta S. Textum | p. 37 |
| Ratio nona ex passione animastica morborum in pannis et pellibus, et parietibus; qua videntur non sentire, et tamen naturaliter sentire convincuntur | p. 42 |
| Probatio decima ex eo, quod omnes creaturae, sentiunt, amant, obediunt, laudant, benedicunt, naturaliter pro modulo quaeque suo, Deum Creatorem, et Gubernatorem, iuxta sensum S. Scripturarum | p. 44 |
| Dua oppositiones contra vim decimae probationis | p. 46 |
| Responsio ad primam | p. 46 |
| Responsio ad secundam | p. 50 |
| Quarta phalanx argumentorum, ex auctoritate Theologorum, tam dogmaticorum, quam scholasticorum, expresse, vel per necessariam consequentiam, rebus cunctis sensum inesse consistentium | p. 52 |
| Ex Dyonisio divinissimo Apostoli Pauli discipulo | p. 52 |
| Ex Gregorio Theologo | p. 54 |
| Ex magno Athanasio | p. 54 |
| Ex Basilio Magno, et Chrysostomo | p. 56 |
| Ex S. Ambrosio doctorum primate | p. 57 |
| Ex S. Gregorio Nysseno | p. 58 |
| Ex Lactantio Firmiano | p. 59 |
| Ex S. Clemente S. Pontifice Romano | p. 60 |
| Ex S. Irenaeo Episcopo Lugdunensi | p. 60 |
| Ex Clemente Alessandrino | p. 61 |
| Ex Eusebio Caesariensi | p. 61 |
| Ex Thoma Caietano Cardinale | p. 62 |
| Ex Adamantio Origene | p. 63 |
| Ex Divo Aurelio Augustino Episcopo, magno Ecclesiae Doctore | p. 66 |
| Ex D. Hyeronimo, Presbytero Ecclesiae Doctore | p. 69 |
| Ex D. Bonaventura, Ecclesiae Doctore Seraphico | p. 70 |
| Ex Durando Episcopo Dominicano Doctore solidissimo | p. 72 |
| Ex Ioanne Scoto Franciscano Academiae Principe | p. 73 |
| Ex B. Alberto Magno, S. Thomae praeceptore, philosopho, et Theologo eminente | p. 74 |
| Ex S. Thomae Ecclesiae Doctore Angelico, magistro academiae Praedicatorum | p. 77 |
| Conclusio | p. 84 |
| Responsio ad argumenta principalia | p. 84 |
| Conclusio postrema universalis | p. 92 |