Tommaso Campanella, Syntagma, p. 30
CAPUT I
De libris propriis
Articulus 1
De tempore et occasione scribendi libros in adolescentia et in fervore
studiorum
Equidem quinquennis adhuc literulis ac pietati adeo studiosam
operam
dedi, ut quicquid parentes et avi et concionatores de divinis
ecclesiasticisque
rebus dicerent, et quicquid paedagogi docerent, animo
conderem. Anno decimo tertio, grammaticorum dogmata ac versificatoriae
artis ita
perceperam ut, quicquid liberet, prosa ac metro possem
eloqui, multaque carmina
tunc edidi, haud tamen nervosa. Mox in quartanam
incidens per sex menses, anno
quasi decimo quarto cum dimidio,
accidit ut parens Neapolim me vocatum a Iulio
Campanella, iuris prudentiae
lectore, mittere vellet; sed eodem tempore religionem
Dominicanorum,
cum ex ea concionatorem eloquentem audivissem, logicesque
ab
eodem principia praegustassem, maxime autem sancti Thomae et Alberti
Magni historia
affectus fuissem, profiteri volui.
Missus igitur postea ad coenobium Sancti Georgii
oppidi, logicam
et philosophiam auditurus, orationem metro heroico atque hymno
Sapphico,
cum dominus oppidi auspicia dominii primum adiret, in populorum
et
vicinorum frequentia, a me compositam recitavi, multaque carmina
cum in ecclesia
nostra, tum in triumphali arcu per me condita adhuc
visuntur insculpta.
Praeterea lectiones logicas et physicas et animasticas forma concinna
compendiosaque descripsi. Deinde, cum essem anxius quod veritas non
sincera, sed
potius falsitas pro veritate in Peripato versari mihi videbatur,