Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 126/ portiunculis supernatat, aqua igitur

descendente, aërem inde propelli accidit. I. C. –

At enimvero, cum ad illam pervenerit lineam,

quae superimminen­tis aquae terminus est, quid

erit mox, quod rursus propellere possit aërem?

Alex. – Aërem – inquiunt – ab aqua pulsatum, alium

pellere atque hunc alium et sic successive.

I. C. – At cum totus aër ille conclusus a primo

per partem post partem tantum abscessit, quantum

est locus, quem aqua occupavit, tum non

ultra fiet impulsio partium aëris, sed cessabit; oportet

autem assignare aliud, quod aërem pellat

indesinenter, donec abscedat totus. Alex –

Veronenses Philosophi profugari asserunt ab

aqua aërem per species contrarias. I. C. – Alibi

reiecimus hanc fictitiam specierum facultatem.

Doceri nunc percuperem: quomodo aër

et aqua contraria sunt? Ex aëre aquam gigni

Naturae testantur opera. Alex. – Bononiensibus

Academicis sic effari libuit: calcem subit

aqua sursum tendens extra suum planum, quoniam

aër in calcis meatibus existens, in suo

loco non est, quare molitur exitum eoque

succedit aqua. I. C. – At aër non exit nisi diductis

parietibus, non cedunt parietes nisi subeunte

aqua, non ingreditur aqua nisi aëre discedente.

Praeterea dicant mihi perbelli Studiorum

Matris alumni: quomodo extra locum

suum aër est, si tota illa calx in aëris regione est?

Alex. – Parthenopeij scholares mellitissimi calcem

siccam esse testantur ac propterea repetere

quod deest humidum et attrahere igitur.