/180/ pessimos promulgat, subdit tamen: «Nisi philosophia
proficiant». Sed dic, sodes, qui potest
esse sapiens, qui, in sapientiae studiis, nullum
omnino fecerit profectum? dicesne citharoedum,
cui nihil profuerit cithara? sed Cardani
sententia quid Atheis, ad confirmandam
opinionem suam, momenti afferet et ponderis?
Sint sapientes pessimi, sint voluptatibus
dediti, effrenata peccandi ferantur libidine:
quid inde? De animorum dubitant immortalitate.
Negatur consequentia. Istorum namque
semiepicureorum error in voluntate est,
non in intellectu. Familiaris tamen quidem
noster hanc Scholasticorum distinctionem
non approbat. Inquit enim: «Voluntas, omnium
consensu et adstipulatione, est potentia caeca,
quae non nisi praevia intellectus consultatione
operatur». Non igitur potest esse error in
voluntate, quin prius fuerit in intellectu. Quis
tam vesanus fuerit, ut caecum aberrare dixerit
a via, non vero eum qui ducit? Error sane
huic adscribatur oportet, si recte ratiocinabimur,
qui qua debuit non est ingressus
via, prout sui erat officium et novisse et ingredi,
non vero illi, qui nullo modo deflexit, sed
sequendo ductorem, suis partibus satisfecit.
Consimiliter non errat voluntas, quae caeca
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |