/288/ licet adnotare nostris orationibus et sacrificiis
non mutari Deum ex irato in benignum,
ut vulgus existimat. Si enim Deus
mutari potest, erit non semper idem, quare, si
antequam mutetur Deus est, postquam
mutetur Deus non est, quippe velle, quod
est in Deo, Deus est, quare, si non habet eandem
semper voluntatem, nec eandem deitatem.
Haec: autem una cum sit, utpote
infinita, si abest, non alia in ipso remanet: duo
enim nequeunt esse infinita, essent enim
duo principia prima, quare non erit Deus.
Item imperfectum quid est mutatio, quare
homines mutabiles imperfectissimi dicuntur.
Sapientis autem esse ducimus mutare
consilium in melius. At haec praedicatio
Deo non convenit, qui semper optimum
eligit. Adde, quod mutatio provenit ex aliquo
novo eventu, atqui in Deo nihil est novi,
sed ab aeterno cuncta in ipsius fuerunt
contemplatione et quoad substantiam et
quoad ad circumstantias etiam minutissimas.
Orationes autem et sacrificia Deo exhibemus
tanquam media ab ipso nobis proposita
ad aeternae salutis consecutionem. Scholastici
dicunt mutari Deum quoad effectum, non
quoad affectum: quod sane quomodo intelligi
possit non video. Deus enim causa est
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |