/316/ Primo: Si Deus contingenter ageret, indeterminate
ageret, sed agere indeterminate
dicit imperfectionem agentis. Ergo Deus
non agit contingenter, quippe removenda
omnis est a Deo imperfectio.
Maior probatur: Si necessarium est quod
non potest non esse, ergo necessario agere
est non posse non agere. Contingenter igitur
agere est indeterminate agere, siquidem
contingens est quid indeterminatum.
Minor patet: Esse namque aliquem de re
aliqua efficienda indeterminatum ex aliquo
defectu provenit, vel quia non sapienter
consuluit, vel non recte quomodo in effectum
res deducenda percipit, quae divinae
sapientiae repugnant.
Secundo: Aut Deus ab aeterno determinavit
quaecunque fecit, facit et faciet, aut non.
Secundum concedi nullo modo potest; hoc
enim modo foret aliquid vel fuisset vel futurum
esset, quod ex Dei voluntate determinationeque
factum non esset vel non fieret.
Si detur primum, Deum scilicet omnia ab
aeterno disposuisse, tunc quaeritur, aut igitur
quae futura et a Deo determinata sunt, poterunt
aliter esse quam erunt, aut non. Si
concedatur secundum, omnia, fatali quadam
et necessaria consecutione, evenient iuxta
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |