Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 297/ I. C. – An quia applicatio, quasi in angusto facta,

vim patitur? An quia aurium membranula ictu percutitur

vehementiori, quam par est, iccirco repente

contrahitur et cum ea simul et nervulus

quidam ad radicem usque dentium, quem in

locum novus illico incidens aër, nescio quem

circa dentes horrorem efficit. Alex. – Asper sonus

cur non plausibilis? I. C. – Quia, cum per

inaequalem feratur superficiem, aëris confundit

circulationes et speciem quasi fractam ad

sensum defert, unde et sensatio simul varia

fit et confusa, ad quam non se applicat animus.

Alex. – Uniformis sonus cur importunus?

I. C. – Quia nihil novum percipit anima, coacta

nihilominus suas vires ad illum intendere.

Alex. – Cur cultellorum stridor, qui ob acutam

soni contentionem aviculas in cancellatis caveolis

inclusas cantatum provocat, familiarem

nostrum, quem honoris causa subticeo, ad

urinam illico faciendam impellit? I. C. – An

quia stridor ille horrorem incutit; ex horrore

foris tolluntur pili, intus musculi succutiuntur.

Alex. – At cur ob stridorem horrore perfundimur?

I. C. – An quia calor imbecillus levi

de causa quatitur, admissus per aërem sonus

movet aërem, qui intus est, ijs proxima quaeque,

illis alia suis sedibus convelluntur.