Archivio dei filosofi del Rinascimento

/p. 403/ mortis, sive ligni scientiae boni et mali venenum

sopitum iri, inquiens:

Occidet et serpens et fallax herba veneni.

Mansurum tamen originalis peccati fomitem

innuit, cum dicit:

Pauca tamen suberunt priscae vestigia fraudis.

Alex. – Non desunt auctores, qui de Augusto

potius hos versus interpretentur. Caeterum

mirum non est, si de Messia aliqua Sibyllae

praedixerunt, nam in propheticis Hebraeorum

libris perlegendis versatae erant. Sed

quam aliam ad sibyillinas prophetias responsionem

excogitarunt? I. C. – «Animus noster –

inquit Apuleius – simplex cum sit et purus,

potest sacrorum quorundam avocamento ac

delinimento soporari et exterminari ad praesentium

oblivionem, ita ut remota corporis

memoria in naturam suam divinam redigatur,

atque sic divino lumine illustratus ac furore

divino afflatus, futura rerum praesagire, tum

etiam mirabilium quorundam effectuum cum

hoc suscipere virtutem». Alex. – At si animus

simplex est, quomodo ceremonialis delinitur

et sopitur? quomodo divina cogitans corporis

oblivisci potest, si corporeis utitur instrumentis,

ut illa meditetur? I. C. – At Iamblicus

ad Porphyrium sic scripsit: «Sibylla Delphis duplici

ratione Deum suscipere solita est, aut enim per

tenuem spiritum et ignem, qui alicubi ex ore antri

prorumpebat, aut ipsa etiam in aditis sedens super

aeneam sellam tripodem numini dicatam, et utrobique

hoc divino spiritu acta, vaticinia fundebat. Tum