/p. 479/ Ille dedit certae lintea plena fugae
Omnia fecisti ne te ferus ureret ignis
Longus et invito pectore sedit Amor
Vertere tu poteras homines in mille figuras
Non poteras animi vertere iura tui.
Deinde concludit:
Ardet et assuetas Circes decurrit ad artes
Nec tamen est illis attenuatus amor.
Ergo quisquis opem nostra tibi poscis ab arte,
Deme veneficijs carminibusque fidem.
Occalluerunt tamen hae opiniones de ligandis
atque solvendis amantibus in hominum animis
adeo tenaciter, ut etiam electi ad sapientiam
spiritus in errorem, si fieri posset, collabi
videantur. Nam et divus Aristoteles[1] videtur
his fabulis quodammodo adstipulari. In libro
De natura animalium sic scribit: «Remoram errore
nonnulli pedes habere prodiderunt, expers enim omnino
est, sed quoniam habet pinnas pedibus similes,
hinc fit, ut pedibus instare videatur. Pisciculus quidem
hic est saxis assuetus, nomen a remorandis navibus
adeptus, utilis ad iudiciorum causas et amatoria
veneficia». Vindicat tamen opinionem suam
ab huiusmodi ineptijs hac clausula: «Ut aliqui
volunt». Ex vulgi etiam sententia loquitur in
sexto libro cum hippomanem a veneficijs peti
docet, nam in octavo libro, cap. 24,[2] videtur innuere
huiusmodi excantationes esse muliercularum
deliria atque figmenta. Albertus Magnus[3]
huiusmodi insomnijs subscribere non est
verecundatus: «Si virga – inquit – lupi in alicuius
viri vel mulieris nomine ligetur, non poterit coire donec
Indice
|
Pagine introduttive |
|
LIBER PRIMUS De Coelo et Aere |
|
LIBER SECUNDUS De Aqua et Terra |
|
LIBER TERTIUS De Animalium Generatione et Affectibus quibusdam |
|
LIBER QUARTUS SUBTILISSIMUS De Religione Ethnicorum |