Amphitheatrum aeternae providentiae, Pag. 115
 
Vanini, Amphitheatrum aeternae providentiae

/115/ secernere nequeat: vitiis delectationem indidit,

non ut illorum irritamentis facilius

inescaremur, sed ut, illa tanquam syrenum

scopulos praeternavigantes, maiori cum gloria

ad coelestem illam Ithacam pertingeremus

atque ibidem maioribus delitiis verissimisque

voluptatibus exciperemur. Nec

virtutes ipsas omni exuit delectatione, imo

tantis cumulavit deliciis ut, licet magnis illas

acquiramus laboribus, acquisitis tamen

magno cum gaudio perfruamur. Contra, scelera,

in umbra atque ocio coacervata, laboris

et tristitiae infelicissimum sortiuntur exitum.

Cumque non ab initio sed a fine res sumat denominationem,

virtutumque finis sit optimus, vitiorum

autem pessimus, bonum autem per se amabile,

malum per se exosum sit ac detestabile,

atque hoc modo Deus voluit homines a vitiis

retrahere et ad virtutes adducere, illorum finem

malum, harum autem bonum oculis

uniuscuiusque obiiciendo. Nam, ut ait Aristoteles,

i Ethicorum, cap. i, quilibet agit propter finem et ad

bonum aliquod consequendum: quod, si

vitia facili negotio acquirimus, virtutes autem

perdifficili, vitiorum id deformitatem

et ignominiam, virtutum vero hoc excellentiam

praeostendit. Nam, quae cito fiunt, cito

pereunt; quae cum difficultate, diutius

Indice

Pagine introduttive
EXERCITATIONES