Tommaso Campanella, Monarchia del Messia, p. 105

Precedente Successiva

CAPITOLO XII
CHE IL CHRISTIANESIMO È UNO ET HA UN SOLO
CAPO, RE E GIUDICE SUPREMO IN SPIRITUALE E
TEMPORALE, A CUI TUTTE L’ALTRE DIGNITÀ
SOTTOSTANNO PER PROFETIA, PER NATURA, E PER
BEN DE PRENCIPI, E VASSALLI E DELL’UNIVERSO
Contro gli heretici che aguagliano i vescovi al papa, e contro quei
cattolici che dicono l’imperatore essere maggiore del papa in temporalibus,
e contro quelli che fanno il prencipe laico signor dello spirituale,
come Arrigo VIII d’Inghilterra, asserisco che la Chiesa è una
et ha un solo capo, e che tutti i prencipi devono a quello sottostare,
e che Christo non ha instituita altra potestà, che la soprana, a cui
per conseguenza tutte soggiacciono, e tutta la Chiesa insieme.

Primo. La Chiesa è una, come è scritto: Una est columba mea, et
è simile alla famiglia, alla nave, all’ovile, al corpo humano, all’arca
di Noè. All’arca lo dice san Pietro, epistola prima cap. 3, e tutti gravi
dottori. Alla nave, nel quinto di san Luca e qui Ambrogio e tutti i
padri. All’ovile, al X° di san Giovanni: Erit unum ovile et unus pastor.
Al corpo humano, san Paolo Ad Ephesinos, IV: Unus corpus, et unus
spiritus sicut vocati estis
etc. Et ipse dedit quosdam quidem, quosdam
in aedificationem corporis Christi etc ut crescamus in illo per omnia,
qui est caput Christus, et quo totum corpus compactum
. Il medesimo
Ad Romanos 13, Sicut in uno corpore multa sunt membra, omnia
autem non eumdem actum habent
etc., et 1 Corinzi, 12, Sicut corpus
est unum, et membra habet multa, omnia autem membra, cum sint
multa, unum tamen corpus sunt, ita et Christus
. Alla famiglia Luca,
12, Quis putas fidelis est dispensator, et prudens, quem constituit
Dominus super familiam suam
. Queste similitudini usa Platone nella
sua Republica laudata da san Clemente tanto altamente. E Talete

Precedente Successiva